inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.136):

Huivering

Ik tril mijn wezen in je bloot
en pleng alle offers in je schoot.

O liefste, vergeef me het verdriet
dat me zo achterjaagt en driest
bij de kladden grijpt en plaagt.

Ik koester het gebed dat je vraagt.

Je ogen vinden zelfs in mij een zon;
je buigt mijn wolken in regenbogen.
Van alle spanning vind je mijn bron
en je uitweg maakt me opgetogen.

Je gezicht glimt een blijde glans.

De sluizen van je lippen spuien
het schuim van het brakke zout
waarin mijn angst promt teloorgaat.

In een rivier van dromen
doop ik mijn open ogen.
Mijn hart smelt het ijs
van zwartgevroren bloed.

Over ons huivert een gloed,
wij hebben elkaar gewonnen.

Schrijver: Anton van Amerongen, 28 februari 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

1.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 807

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Sylvia
Datum:
28 februari 2004
Email:
sylvia_schrijenmsn.com
Dit gedicht heeft wel iets, maar niet om een cijfer op te zetten.

Vreemde strofes, sommige regels heel gevoelig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)