streling die je huid verwende

er was teveel
fluweel ineens
de zachte vleug van thuis
gaf chaos in je huis

het timbre in een stem
lokroep van het onbekende
streling die je huid verwende
de zachte veiligheid van hem

nog is er angst
om alles los te laten
het oude is vertrouwd
daar is een leven opgebouwd

je zweeft in uren die
niet passen in de dag
weet de vrijheid van de vlakte
schuld vraagt of dat zomaar mag

je hart slaat over bij geluid
de stilte is ongrijpbaar
er valt nog zonlicht door de ruit
maar vandaag is onbereikbaar

Schrijver: wil melker, 6 maart 2004

wlmelkerziggo.nl

erotiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 949