in overgaaf kon laten gaan
je stem was hoog
doorzichtig in haar tonen
een barst in zuiver glas
vergruizelde je dromen
de klanken werden donker
door heimwee in je bloed
valse sentimenten hebben
nog een jarenlang tegoed
je bouwde met de dagen
een wereld van bestaan
waarin je niet kon zingen
je in overgaaf kon laten gaan
je flat is opeens woning
het uitzicht slechts een raam
de drempel was vergeten
nu stoot je je eraan
je voelt de draden trekken
knipt jezelf uit het huis
weet dat open armen wachten
met de melodie van eindelijk thuis
Geplaatst in de categorie: liefde