Netgedichten

netgedicht (nr. 4.199):

het zijn de uren

het zijn de uren
die zij telt
elke dag maar weer
de vragen
die zij stelt
elke week weer meer
de tranen
die hij liegt
zijn woord
dat steeds blijft steken
haar hart
dat hij bedriegt
en op den duur zal breken

het zijn de keren
dat hij belt
zonder iets te zeggen
de ring
die steeds meer knelt
wat valt er uit te leggen
de lakens
die hij deelt
met haar en te veel anderen
zijn stem
die haar verveelt
en haar zo doet veranderen

het is de onmacht
die haar velt
haar liefde doet ontbinden
en zij
teleurgesteld
haar leven terug moet vinden