Netgedichten

netgedicht (nr. 4.203):

Oogverblindend schoon

Waarderen deed z'n vrouw het niet.
Hij dronk. Ze schold hem uit, omdat
hij altijd kringen achterliet
op 't pasgepoetste tafelblad.

'Die kringen vallen uit de toon,'
zo had ze menigmaal verklaard.
De vrouw was oogverblindend schoon
op beider rijtjeshuis en haard.

De kringen van z'n glas kon zij
tenslotte geenszins meer gedogen.
't Ging fout. Er kwamen kringen bij;
hij kreeg ze onder beide ogen.

Bij 't zien van glazen op het blad
begon ze reflexief te razen.
D'r kanonnades werd-ie zat.
Er kwam gedonder in de glazen.

Hij schold terug. De vrouw werd vals
en brak met rinkelend geluid
een tweetal flessen bij de hals
en stak ermee z'n ogen uit.

Hij kon d'r actie niet waarderen;
ze was beslist te ver gegaan.
Hij moest zich laten opereren
en zei: 'Ik kijk je nooit meer aan.'

'Geen kringen onder glazen meer,'
zo dacht de vrouw toen opgetogen.
Ze zag hem na een poosje weer
- met kringen onder glazen ogen.

De Telegraaf beschreef de zaak.
't Was voor de lezers zeer opwindend.
De strenge rechter zei heel raak:
'Uw schoonheid maakt u oogverblindend.'