Maya
Al dit feesten leidde tot
een soort van ultimatum
kwam dag kwam doel kwam eind
Ik duwde je weg op de fiets
net als bij de Spelen
maar dan minder enthousiast
we hebben niet verloren
leerden doden en bekoren
hadden ‘t beste met elkaar voor
Waar wacht je op?
Tot je me ziet huilen?
Tot je sterker bent?
En alle gevoel
lag bevroren
onder snijdend schaatsenspoor
Ik leefde er zelfs naartoe
deze dag die weerspiegeld lag in
Winters glazen poel
Ik lik de tranen van je wangen
ze smaken zoeter dan verdriet
en zachter dan verlangen
Vergeef mijn herinnering
die mijn hart deed stromen
mijn ziel deed smelten
tot er alleen nog warmte was
spartelend in de waterplas
Geplaatst in de categorie: liefde