inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.240):

Maya

Al dit feesten leidde tot
een soort van ultimatum
kwam dag kwam doel kwam eind

Ik duwde je weg op de fiets
net als bij de Spelen
maar dan minder enthousiast

we hebben niet verloren
leerden doden en bekoren
hadden ‘t beste met elkaar voor

Waar wacht je op?
Tot je me ziet huilen?
Tot je sterker bent?

En alle gevoel
lag bevroren
onder snijdend schaatsenspoor

Ik leefde er zelfs naartoe
deze dag die weerspiegeld lag in
Winters glazen poel

Ik lik de tranen van je wangen
ze smaken zoeter dan verdriet
en zachter dan verlangen

Vergeef mijn herinnering
die mijn hart deed stromen
mijn ziel deed smelten

tot er alleen nog warmte was

spartelend in de waterplas

Schrijver: wiron mostert, 14 maart 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.094

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)