Netgedichten

netgedicht (nr. 4.256):

Scheiding

De keren die ik op je leunde
lijken mijn oog voorbij te snellen
terwijl ik kalm tracht vast te stellen
hoe dikwijls je me ondersteunde

Ik voel de groeven; ingesleten
de jaren zijn je aan te zien
bekruipt me ’t gevoel.., misschien
heb ik dat wel op mijn geweten

ik kijk naar je en zie ’n rafel van
de schoonheid die je vroeger was
wat me tot scheiden doet besluiten

met pijn in het hart zet ik je buiten
wellicht kom je me ooit van pas
bij ‘n feestje als een bijzet - tafel