Netgedichten

netgedicht (nr. 4.302):

Mijn oude stad

In de nevelige vroege morgen
Nestel ik mij in warm nat gras
En staar ik naar de zon die ras
De resten van de nacht doet worgen

In de verte zie ik contouren
Van mijn oude stad, het doet deugd
Zij herbergt mijn begin en jeugd
Wat heeft mij toch kunnen ontvoeren

Ik zal later haar schoot betreden
De wijken waar ik ben groot gebracht
Rouw en weemoed is wat mij opwacht
Een rendez-vous met mijn verleden