Netgedichten

netgedicht (nr. 4.347):

Lieve God

vertel me toch hoe ik mijn ogen sluit,
mijn ogen sluiten mag bij avond, bij
het duisteren, op elke nieuwe dag omdat
ik u zo voor me zie als mijn verleden

vader.

Vader!

Op je allerlaatste bed - de witte
hyacinten bloeiden - vroeg je mij
waarom ik uit betraande wimpers
keek naar vroege en vreemde verten.

God, ik weet dat u veel dichter bent,
ik voel u op mijn bleke en broze huid
alsof u naast mij staat in deze nacht

wanneer de herten springen in het
jonge kruid der lente. Zeg mij dan
of ik uw plotse fluisteren vermag?