inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.369):

lente

vandaag ben ik zo in mijn schik
want speenkruid stilt dit ogenblik

reeds in de vroege morgenstond
spriet groen al uit de zwarte grond

en op mijn wang verschijnt een blos
de ribes gooit de trossen los

zo zacht als poesjes die ik streel
zijn katjes zilverzacht fluweel

een merel kwettert liefdevol
de prunus barst z’n kopjes bol

ik zucht als ik mij nederzet
het longkruid ademt violet

ik ruik gevleid naast achterdeur
viooltjes liefelijke geur

en als ik denk dat niemand ziet
dan troost mij de vergeetmeniet

je bent uniek en niet gewoon
vertelde mij de anemoon

vergeet maar wat er gister was
de zon strooit bloemen in het gras

de tijd is zwanger van gebaar
en lente maakt het leven waar

het leven sluimert ondergronds
komt boven en verwondert ons

Schrijver: klaasje, 31 maart 2004


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 913

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)