Op `t randje van `t lood
Glas in lood, zo leken haar ogen gelegen
in een mozaïek van kleurvrijheid gebonden
een spiegelkrans van waar we ons bevonden
vertekend door `n plots ontstoken verzwegen
Paniek, in huiver, bevroren zonder besluit
op weg om al het klare verstand in te binden
onzeker of `t kwaad haar via mij kon vinden
vluchtend liep haar loodgrijs kristalzuiver uit
`t spijt me, was alles wat ze nog kon biggelen
blauw weerkaatsend, haar woorden ongericht
als kalkmatte krassen op een glazen beleving
aan ‘t oog onttrokken van de scherpe omgeving
keerden rustige tinten traag terug in haar gezicht
`n scherf gebroken licht sloeg `t lood aan diggelen
hotmail.comGeplaatst in de categorie: emoties
verleden 4.0 met 8 stemmen 
726
726
Geef je reactie op deze inzending:
Probeer naast deze wijziging het doorlezen van de tekst te verlichten door het strakker aanhouden van een vooraf gekozen metrum (indien niet ok gaat het rijmschema hieraan verloren).