Netgedichten

netgedicht (nr. 4.388):

het danseresje

Ze was zo heel bewegelijk,
ze hopte en ze schuddelde
Ze danste rond met een gemak
waarvan je ogen bubbelden

Omhoog, omlaag
van links naar rechts, schoot zij
het danseresje heen en weer;
van dansen werd ze toch zo blij
van ophouden wilde ze niet weten
Verlangde al naar volgend keer

En zwaaiend zwierend ging ze door:
het ritme, de muziek ging voor

Ze danste sterretjes in de lucht
haar hele korte leven lang
tot aan de volle maan
en slaakte toen een diepe zucht

En elke keer als ik de winter weg zie gaan
en we de zomer weer in aantocht weten;
denk ik aan haar zoals ze was en danste.
Om nooit meer te vergeten!