Netgedichten

netgedicht (nr. 4.397):

Afgeschoten inktpatroon

Tot ik sterf mijn liefste, tot ik was mijn schat
zal ‘k mijn gevoel voor jou `t papier verkleven
ied`re keer denk ik dan een moment heel even
dat `k het beste van ons voortaan heb gehad

Maar dan leef ik op, begin een nieuwe zin
waarin je zijn zich net iets beter laat klinken
ook al is`t een wankel woorden hinken
een aarzelend bewegen van mijn onderkin

Tot ik sterf mijn liefste, tot ik was mijn schat
zullen mijn kreten naar jouw hemel lonken
onderwijl van aards noch werelds wijken

Elk woord zal te veel zijn of zo lijken
want hoe mooi ook letters kunnen pronken
jouw schoonheid schuilt in het blanco blad.