Arend
Nerveus, bleek, breekbaar als een lentenacht
vlakbij het gloren, bezweet en ongeschoren
ondersteboven, niet langer in staat te bekoren
Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht
Het waren die nachten waarop hij teerde
‘Waarvan’, werd gezworen doch verzwegen
eerst af en toe, tegenwoordig vast geregen
kou kon `m niet deren, zoals hijzelf beweerde
en ik, ik geloofde hem met trouwe hondenogen
Arend was sterk, al liep hij blauwtjes af te bekken
zelfs toen hij klinkklaar onzichtbare vleugels uitsloeg
om lucht te gaan trotseren was er niks in mij dat vroeg
“waarom voel `k mij niet geroepen deze vogel te wekken?”
Arend brak zijn glazen veren af, in volle vlucht, bedrogen
Geplaatst in de categorie: drank