aan de bar
Aan de bar waar stemmen klonken
in de verte naar het scheen,
wat het rotgevoel versterkte
dat ik helemaal alleen
een omhulsel op een kruk,
een niemand leek te zijn,
een levend ornament
zonder emoties, zonder pijn
was daar plots die enkele gedachte
die mij terugbracht naar voorheen.
Terwijl de bar mijn hoofd kuste
(niet zachtzinnig, heel gemeen)
en mijn lichaam op de grond viel
dacht ik alleen aan toen
aan die hele hete zomer
en die eindeloze zoen.
En ondanks het gelach
dat om mij heen verscheen
voelde ik mij plotseling
helemaal niet meer alleen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid