in blauw dat alles zag

ik bouw muren
om me heen, nee,
niet meer van steen
maar van herinnering
van toen het beter
met ons ging

jij vloog,
ik aardde in de rots
waar jij op neerstreek
en langdurig naar me keek

samen braken we
de spanning in een lach
de tijd stond stil
in blauw dat alles zag

wind waait geuren
naar de overkant
kleuren worden fletser
sporen vullen zich met zand

ik wil je zien
je huid weer
voelen branden
aan mijn handen
je lippen eindelijk
weer gekend

Schrijver: wil melker, 6 april 2004

wlmelkerziggo.nl

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 680