Als doornen vallen
Van het bloedend hout gesneden
martelde hij langzaam naar de dood
de doornen vielen stuk voor stuk
en krachtig in zijn laatst geluk
kleurde hij het hart in vurig rood
Hij staakte uitgedroogd de strijd
z’n laatste druppel was gedronken
gebroken gleed hij ‘over de rand’
door toedoen van ’n mensenhand
die hij z’n leven had geschonken
Zijn bestaan was snel vervlogen
doch in herinnering bleef hij sterk
- wel volbloeid maar niet vergaan -
als beeltenis van de liefde staan
en als voorbeeld van God’s werk
lang na de roos zijn hoofd heeft gebogen
Geplaatst in de categorie: algemeen