Netgedichten

netgedicht (nr. 4.443):

IJstijd

Als palmen op Spitsbergen
zo afwezig is haar blik
ze wil de ijzige koelte verbergen
achter gescheurde ogen vol schrik

Elke voetstap wordt moeizaam geplant
op de korst van de wond in onbuigzaam land

In het boek van veraf
kiert een helende ster
hier giert alles straf
elke zucht van zover

een bevroren zicht op het trage smelten
vergroot haar krakende pas
in haar hoofd strijdt een Viking met Kelten
beelden van nu, beelden van was.