maar eens zal ik breken

wie maakt uit
hoe wolken zich plooien
hoe wind licht zal
verstrooien in jagende gang

mij maakt het bang
bang voor hun schaduw
voor het zwart van de bui
en de stortvloed van regen

ik kan er niet tegen
dat onbestemde gevoel
te zijn zonder doel, te zijn
om voor niet te leven

geven lijkt de moraal
opgevoed met dat ideaal
voel ik me klein, te klein
om ooit mezelf te zijn

maar eens zal ik breken
in scherven getand
de hemel zal bloeden
door mijn wrekende hand

Schrijver: wil melker, 12 april 2004

wlmelkerziggo.nl

maatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 1.054