inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.466):

Kind geweest

Haar schoentjes zijn in stof gesluierd
het eens blauwe rokje vaal verkleurd
d’r versleten witte bloesje smoezelig
en haar vermoeid gezichtje groezelig
als ze schaduwstil komt aan gekuierd

haar kinderogen verdrinken in pijn
maar dapper trekt ze ‘m aan z'n jas
vraagt de stoere soldaat met klem
en wanhopig gebroken fluisterstem:
weet u waar mijn papa en mama zijn?

De man slikt om z’n tranen te bedwingen
vervloekt inwendig de oorlog in zijn land
als hij in haar droef geheven snuitje leest

in wat voor ‘n gruwelverhaal zij is geweest
zwijgend pakt hij het weesje bij haar hand
en brengt d’r naar ‘t kamp voor vluchtelingen

Schrijver: sacrajewa, 14 april 2004


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 819

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Supershirley
Datum:
15 april 2004
Email:
Supershirleymsn.com
Prachtig gedicht. Geraakt gelezen..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)