Droogte

Met een laaiende dorst
Volg ik je
De voetafdrukken in het drasland
Laat ze verdampen en ik ben verdwaald

Er groeit een korst in de keel
De dood, een laffe reus
hijgt in de kraag
En ik boots hem na en kies jou als doelwit.

Mijn raspende tong wil het vet van jouw dij
Als je wil noem ik het anders
Room of marmer of warmer dan ooit
We vegen de kruimels van tafel
Sporen van een loom ontbijt.

De wijnfles van gisteren houdt de geest in haar hals gevangen
Die dure bedwelming hebben we niet nodig.

Jouw kuiten wenken
Glimlachen in een harde zon
Het aroma van zand
Een zucht strijkt langs de wang.

De dorst draalt
Langs de weke wanden van het verhemelte
We wanen ons in woestijn
En in een luchtspiegel
Vind ik de waterval, jouw wellend speeksel
Het loon voor een verbeten geduld.

Genoeg geluld
Want mijn maag is verwend
En pruilt na de magere oogst.

Schrijver: Wimper, 16 april 2004

wim88tiscali.be

droogte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 567