inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.531):

Kind van de zee

Zes plankjes vormen een kist
bekleed met paarse zijde
gouden knoppen om te dragen
naar het eindig aardse lijden

Ik lig daar en overzie
de omgewoelde aarde
laat ongelijke wortels zien
van intens geleefde jaren

De zon lacht een warme straal
de laatste wolk regent dag
een windvlaag waait een woeste groet
ik voel het duister trekken

wanneer ik nu nog kon tranen
huilde ik met liefde mee
geleefd, wild en onstuimig
ik proef het zout, kind van de zee

Schrijver: metha, 24 april 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.587

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)