toen jij met stenen tafelen

ik was nog warm
van ons bed toen jij
met stenen tafelen
de liefde brak

verbrandde in het
vuur van eerlijkheid
de braamstruik vlamde
fluisterde je spijt

ik leidde je de hemel
in tot jij verdween
en weer verscheen
met Gods geboden

je rechtte waarheid
die geen bocht meer nam
verschoonde je geheugen
van de leugen houden van

hier ben ik dan
en zie je leven, maar
wat jij me gaf kun je
een ander niet meer geven

Schrijver: wil melker, 27 april 2004

wlmelkerziggo.nl

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 13 stemmen 539