Veertje
Er danste ‘n klein donzen veertje
door een vleugje wind geblazen
`t landde zachtjes, lief en teer
op mijn geopende handen neer
en liet me staren in stil verbazen
zorgzaam omvatte ik het wonder
drukte het innig tegen me aan
om er voor immer van te houden
maar toen m’n vingers zich ontvouwden
zuchtte `t pluisje bij me vandaan
Je dwarrelde dwalend naar de horizon
en ik, ik treur, machteloos verblind
tot het beeld - voor m`n oog vervloeid -
zich diep in mijn hartje schroeit
waar je voor altijd ‘n nestje vindt
Geplaatst in de categorie: overlijden