Vertraagde thuiskomst
Vergeeld, vergeten, diep verscholen
in een courant vol polemiek
bij een prentje van een molen
achter een stapel bladmuziek
Daar stierven jaren in jouw schoot
alleen geraakt door vallend stof
een kiertje fluwelen avondrood
dat teder soms jouw rug nog trof
Ik blaas de tijden van het lijfje
spreid onkuis jouw helften open
hoor je fluist’ren ‘Kom, waar blijf je
mijn leesbaarheid raakt nooit verlopen’
Ik zuig de zinnen zacht naar buiten
met geur van weemoedig kolengruis
in het volle zonlicht door de ruiten
draag ik de poëzie weer thuis.
Geplaatst in de categorie: tijd