De wandeling
Zij wandelde langs blauwe open luchten
Langs hemels vol met zwart omrande wolken
en slaakte duizend zuchten
Openheid en ruimte had zij nodig
De afstand des te meer
De klanken van herinnering
deden nog vaak te zeer
Alleen met wind en met geweten
met troost voor eigen ziel
moet deze weg gelopen
om al die pijn te kunnen gaan vergeten
omdat het zo zwaar viel
Zo wandelt zij haar wegen
nog zwaar en onverkend
Maar eens komt u haar tegen:
lichtvoetig en kaarsrecht overend
Geplaatst in de categorie: verdriet