inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.668):

tot de laatste sterren doken

ik heb je aan mijn vork geregen
Neptunus is de naam en jij mijn faam
grijs-groen was je kabbelend verlegen
maar nu verstik ik je bij volle maan

je koos de vrijheid langs de vlakke kusten
bruiste je woede op de harde rots
op jouw gedein konden de schepen rusten
orkanen zweepten je tot woeste trots

we vochten tot de laatste sterren doken
meegaand gevoel weerstond gezond verstand
uiteindelijk ben je toch doorgebroken

ik schreeuwde, zinkend in mijn waterland
nooit hebben we de de ramp besproken
de redding hadden we in eigen hand

Schrijver: wil melker, 17 mei 2004


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 1.174

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)