Netgedichten

netgedicht (nr. 4.670):

Verval

Ik ben nog even soepel als altijd,
hoop ik, krachtig en onversleten.
Maar als ik snel de trap opga
zijn dertig jaren zo voorbij,
wanneer ik bovensta -
kortademig, klamzweterig.

Wel ben ik onveranderd gaaf en glad,
denk ik, en net zo slank als vroeger.
Maar tijd en ondervinding strijk
ik niet meer met mijn handen strak
als ik in de spiegel kijk -
rondschouderig, hangtepelig.