Anne
ik ken teveel talen
en dus herinner ik me je niet
mijn plebeïsch bereik mist
woorden voor oogvocht en okselgeuren
in de deuropening
nemen haarverlies en dwangneurose toe
vreemd sta ik
in het gordijn van deze ontzielde morgen
als een blinde heb ik
leren spreken van dier tot dier
ik leid net bestaan van
een open autovenster op de Highway
en een leeg Cola-blik
dat daar zijn onvertaalde eindbestemming vindt
men zegt (hier en daar)
dat het de lente is die ik niet ben
goddank! en opgelucht stap
ik op de bus als was het mijn eigen wagen
Geplaatst in de categorie: afscheid