Netgedichten

netgedicht (nr. 4.739):

Dimensies van de taal

Nul dimensionale taal
In zichzelf nog opgesloten
Geeft ze uiting aan de klacht
Puntig wordt iets afgeschoten
Maar bezit geen enk’le macht

Eén dimensionale taal
Harde regels zijn contact
Strepen van teveel aan woorden
Kracht door zelfbelang verzwakt
Zinnen zingen vals akkoorden

Twee dimensionale taal
Is aan ruwe grond nog vast gehecht
Beweegt meetkundig in figuren
Geeft pas resultaat na een gevecht
En zoekt de mensen te besturen

Drie dimensionale taal
Is logisch en heeft consistentie
Bouwt aan ruimte bolwerken
Verklaart de eigen existentie
Maar bezit geen waarmerken

Vier dimensionale taal
Begrijpt haar dwalende beperking
Uit zich al in meta-zinnen
En is in staat tot samenwerking
Wil aan alles nieuw beginnen

Vijf dimensionale taal
Is erg diep in zichzelf gekeerd
En uit zich meest in zwijgen
De zinnen zijn geaccepteerd
Berusting is hier eigen

Zes dimensionale taal
Is van beperking vrij bevrijd
Poëzie, volkomen inspiratie
En niet te stoppen door de tijd
Geen gelijk maar liefdevolle gratie

Hoog dimensionale taal
Wordt door geen mens gesproken
Is de onbegrepen werklijkheid
Natuur ontdaan van spoken
Licht dat door de sterren wordt verbreid