inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.773):

De kleinste dood

Smeulende tongen smelten
Innig rillend
Draden in een bloedlauwe bries
Welig speeksel van de dageraad
Een bron van bruisbelletjes

Een lelie zou in haar voetsporen groeien
Murmelt de profeet in zijn baard
(Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf)

De dorst van haar vezels
Bloeit roezig onder mijn vingers
Het sap gloeit vol
Door de maalstroom van haar vrucht
Perzikbloesem met een vleugje nimfenzweet
Drijft over het laken
Dolle geur wenkt de voelspriet
Gulzig geschroefd in haar plooien
Laat ik me gniffelend verloren gaan

De schoolmeester zat er naast met zijn gehakkel
over meeldraden en feromonen
Nu het wapen stuwt onder mijn kleren

Een gezapige verzadiging
Wurgt ons die avond
Op een eiland van zweten en zwelgen
in jouw bloeiende schoot

Wordt dit dan onze kleinste dood?

Schrijver: Wimper, 28 mei 2004


Geplaatst in de categorie: erotiek

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 936

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ivan Grud
Datum:
18 augustus 2006
Email:
borst22tiscali.nl
Heel mooi en diepzinnig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)