Netgedichten

netgedicht (nr. 4.822):

in voortijdig lijnenspel

ik zag kleuren vloeien
in voortijdig lijnenspel
nog branden we geen vingers
aan ons vurig overspel

de hitte moet nog komen
na het gloeien van glazuur
in het mozaïek van dromen
leggen wij de liefde puur

we lijnen warmte uit
in harmonie met voelen
ik hoor in tonen van je huid
de muziek van jouw bedoelen

we passen in ons paradijs
van schikken is geen sprake
jouw vleugels zocht ik eeuwenlang
een heerlijk lijf om vol te raken

we branden lang op hete lust
vloeien uit na duizend jaren
het glazuur geeft ons de kracht
de hemel in ons mozaïek te evenaren