Vervlogen tijd
Omvleugeld door jouw tederheid
blaas ik het dons van de toekomst
pen ik veren in een tooi van hunker
naar de vrijheid van jouw bestaan
Zachtjes open ik mijn handen
teder strijk jij beide vleugels
als laatste groet over mijn huid
waar de pluisjes van ons leven
verwaaien in de wind
Wolken wenen weemoedig
walend moet ik jou laten gaan
gevangen in donkre luchten
vliegen veertjes op vervlogen tijd
Geplaatst in de categorie: vrijheid