Op een berg onder de maan die zich heel noch half mag noemen
Op een berg onder de maan
Die zich heel noch half mag noemen.
zijn wij niet verder gegaan
omdat het ons zou verdoemen
op de grond in het gras
waar bloemen nog ontbreken
kijk ik naar waar de liefde was
voel het nu pas steken
in de tijd zo snel gegaan
terwijl wij zoveel mailen
Laat ik nu een kleine traan
ach het zal wel helen
ik sta op, ik ga staan
heb het koud en kan niet meer
Nee, laten we nu maar gaan
misschien… een andere keer
als het ooit mis mocht gaan
zie ik je wel op die berg
voor nu laat ik je in de waan
alsof ik niets voor je verberg
Geplaatst in de categorie: liefde