periodiek antibioticum

op de toren van de nacht
stond ik in brand
leidde ik verdwaalde schepen,
jij was de wilde in het woud
de oerboom razend
waar ik de blaren heb afgescheurd,
de stad een hamer zonder steel
braakte urenlang
en tuimelde in de straten,
en langs de dagen van september verloor
ik een hand
verlichtte ik de geronnen dalen,
over je klamme schouders heen
zong ik een dubbele nachtegaal
striemde ik de duizend regens,
mijn verlamde keuzen van weleer
smoegen rood
en vloeiden weg in verse beken,
het dolle kind buitelde in mijn stem
bloemen strooiend
en zo streelde het de wereld in mijn palm

en als straks de grijsharige morgen rijst
uit de ruïnes
vergiftigd dan mijn geheugen
en onwetend lach en zing ik weer hun steeds aanwezig lied

Schrijver: eric, 8 juni 2004

eric.rosseeltiscali.be

paringslied

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 1.204