Engel
Kwetsbaar getroffen met een pijnlijke schoonheid
valt ze voor mijn voeten neer. Ik durf niet te kijken,
draal wat heen en weer. Toch is de reflectie te hard
om niet te zien te dromen.
Ik stotter nog voor ik spreek, geen fluister rekt
mijn gedachten en val machteloos in stilte neer.
Toch is er iets dat raakt, de mysterie in haar ogen,
de kleur van emotie, lange haren die als een waterval
rond haar gezicht draperen. Ik zwijg.
Woorden zijn overbodig.
Geplaatst in de categorie: liefde