fragment
ik hou mij vast
aan de reling
steeds verder uiteen
in onderdelen
zwaargewond
aan het hoofd
woorden rijden
zich klem
in de korst
van mijn keel
ze hebben verleerd
hoe een vrouw
planmatig te bedaren
het onvermogen
is totaal
verdwaasd kijk ik
naar hemel en aarde
mijn klamme voeten
vatten vuur
rook verast
de kleur van mijn ogen
ik word als heilig
te vroeg geboren
en veracht
ondertussen heeft
de trein je reeds
ontspoord
nog eenmaal
meet ik je blik –
neem mijn hoofd
in de handen
Geplaatst in de categorie: afscheid