Netgedichten

netgedicht (nr. 4.928):

persiflage

de verwenste dichter en ik zelf
wensen u een aangename nacht
een plaats onder het hemelgewelf
zoals je ’t zelf zou hebben bedacht

wij schrijven niet langer uit volle borst
eerder vanuit de hondse onderbuik
of vanuit een bijna ondraaglijke dorst
dit allemaal tot eenieders verbruik

zo nemen wij beiden plechtig afscheid
met dit laatste welgemeend bescheid
bezegelen wij voorgoed dit voldongen feit

wij vieren tot in de vroege morgen
een Spaanse roes, argeloos en geborgen
eindelijk in de Venustempel, zonder zorgen