ANGST TIKT DE TIJD.
Een gang zo lang en zwart
met kille koude muren
waar handen tastend voelen
en ogen in het donker turen.
De geuren van de schimmel
indringend worden opgesnoven
vrijheid die ik zoek
in uitgang ergens boven.
Angst knijpt mijn keel dicht
misselijk maken mij de geuren
op zoek ben ik naar licht
op zoek naar open deuren.
Tastend gaan mijn handen
voelen het vocht aan de wand
mijn borst wordt ingedrukt
knellend met ijzeren band.
Het voelt of een hand
mij langzaam verstikt
schreeuwend zonder geluid
wordt de tijd weggetikt.
Inzender: Janny, 2 juli 2004
Geplaatst in de categorie: emoties