Netgedichten

netgedicht (nr. 5.055):

bidden volstaat niet meer

in de boter snijdt het mes de laatste snede
de boer verkoopt zijn grond aan de eerstgeborene
en legt zich te sterven in de verbrande schuur
zijn dochter haar kleed opgeheven in het zurig hooi

bidden volstaat al lang niet meer

de vreemdeling kust de wilde deerne op de mond
gooit ongevraagd een handvol zilverlingen op tafel
wie wordt verraden, zo keren zich de gezichten
wie drinkt voor de laatste keer zonder te betalen

een zwakke vrouw schrijdt door de plooien van het landschap
ze draagt op haar rug een verleden van blijheid en verdriet
en zoekt nu de rechte weg naar vergetelheid
we hebben haar tevergeefs aanbeden en bemind