inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.065):

ik distel je met handen

ik heb altijd de kant gezocht om
de mooiste bloemen te ontlopen
groeide met hun bloeien op
al heb ik ze nooit willen kopen

ik zocht prikkers
vreemde vogels aan de rand
hun onkruid tierde welig, ze
staken me hun stekels in de hand

ik heb de steen geraapt
die jouw eeuwen lag te baren
generaties zijn voorbij gegaan
omdat ze je niet konden klaren

ik koester je in blauw
een oceaan van niet vergeten
je rondingen heb ik geweten
in een tijd die iedereen ontgaat

ik distel je met handen
weerhaak je in gevoelde pijn
mijn zoeken wordt je roepen
mag ik morgen bij je zijn

Schrijver: wil melker, 5 juli 2004


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 444

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Colinda
Datum:
5 juli 2004
Email:
cm_huismanhotmail.com
Mooi je hier te treffen. Ik las de titel en dacht aan jou, bleek ook nog te kloppen dus. Heel mooi, die laatste regel ook.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)