Netgedichten

netgedicht (nr. 5.096):

ik ben je slaaf

ik voel me vluchten
in muziek van Enya
ze grijpt mijn zuchten
jaagt mijn zinnen na

in het stelen van
haar maagdelijk wit
rest niets dan zwart
waarin de tijd verhardt

in die ijle stem
verdwijn ik naar een
werkelijkheid die ik niet ken
waarin ik niets meer ben

behalve dan je slaaf
jouw tonen hebben mij
betoverd, je akkoorden zijn
voor mij gesproken woorden

je roept en maakt me
weerloos in je armen
met jou oneindig samen zijn
is hemels in een hopeloze pijn