Omarming
Taal van rede met zijn lege vormen
Gedachten en gevoelens zwerven onbegrepen
We worden uitingsloos door eenzaamheid gegrepen
Zijn gebonden aan bedachte normen
Ik voel gebrek bij heel veel mensen
Naasten op de plaatsen waar ik ze ontmoet
Klanken vinden antwoord, maar geen woordenvloed
Wel commentaar op vreemde wensen
Geen gevoel voor de hoge waarden
Woorden trillend van kwaliteit en inzicht
Zijn alleen aanschouwelijk in het zonlicht
Met de gaven van fijnbesnaarden
Soms laat ik me meeslepen naar agressie
Vergeet hoe doelloos en zo destructief
De leden vormen al een collectief
Ruinerend elke spoor van progressie
Hierin schuilt de grond van mijn omarming
Een daad van liefde doodt het onbegrip
Maakt hartstocht levendig op aller lip
Hoge wisselwerking wordt ervaring
Machteloos bezie ik onbegrepen psychen
Zichzelf of in omgeving snijdend met een mes
Het zoeken naar expressie, uiting van de stress
Huilend om zich in een diepe slaap te wiegen
Een droom van louter dwalende feiten
De omarming wordt een steekwapen dat toestoot
En de liefde eindigt jammerend als kruisdood
Een wereld vol verloren verwijten
Liefde en geduld als enige remedie
De kracht van onbaatzuchtig kunnen geven
Heelt pijn en wekt ze op, de droom wordt leven
En mondt uit in een omgekeerde tragedie
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid