ontwaken
in vers vertrapte aarde
staan mijn voeten
onwennig
ik volgde je lach
en de ronding
van mijn verlangens
jij draait je om
en vraagt waarom ik hier ben
of ik je ken
de aarde zuigt
mijn woorden zacht naar binnen
verlies mijn zinnen
en mijn eigenwaarde
doch zonder een geluid
beroer je zacht mijn huid
kust mijn koude lippen
terwijl de ochtend gloort
komt mijn hart tot leven
ontwaak ik uit een droom
waarin ik graag zou zijn gebleven
Geplaatst in de categorie: individu