Romantisch Dieptepunt

Je trekt conclusies als een sluier dicht
het lichteloze ad rem metrum in je stem
splijt alles wat ik dacht te willen zeggen
in een onverschillig staren

Ik zoek het wonder der machteloosheid zelden op
het verwart me, ik kan er niks mee al die sluiers
die een schijnsel doen verzwakken maar jij

Jij kijkt de watts nog uit een zaklamp

Placht ik te zingen om je ogen wie had ik dan nog bedrogen
Mocht ik dromen in je bed mocht het dan enkel onbewogen
Had een stortbui ons verlost was jij zoekend naar de droogte
ookal straalde je gevoel de taal die ik enkel beoogde

Omdat die ene banger is en die ander slechts kan raden
wat je voelt en hoe je denkt zonder jezelf te hoeven schaden
Lieve schat het zijn maar woorden en ik dans wel ergens heen

echter nimmer naar de oorden waar jij wankelt, zielsalleen.

wankelt oorden nimmer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 565