je afgrondt me
het is zomer
maar je afgrondt me
met vergezichten die
de sneeuw verijzen
de gletsjers tussen ons
doen groeien in hun
eeuwige verblijven
ik pluk bloemen
en de kruiden die
zo heilzaam zijn
laat zinnen groeien
balanceer met woorden
op een nog niet
uitgesproken lijn
ben jij de rechter die
het evenwicht bepaalt
afgrond of de hemel
voor ons maakt
het slappe koord
hangt om mijn nek
je maakt me gek
Geplaatst in de categorie: kunst