inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.185):

Kaalslag

Tergend traag zet hij een wankele schrede
over de verzengend savanne, leeg en gortdroog
een kaalgevreten paradijs zonder hoog
of laag, zonder beschutting, nergens vrede
turend tast hij naar de randen van de vlakte
terwijl zijn rafelig spoor verdwijnt in zwakte

Nog even blikt hij naar wat passeerde
hij zou het, zonder aarzelen, zo weer doen
hoe hij eindeloos laveerde; er mankeerde
veel. Zijn bede nu, is het gebed van toen.
Dampend valt er groene regen op zijn pad
en kleurt zijn aarde vruchtbaar nat.

Schrijver: kees keizer, 23 juli 2004


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 599

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)