Netgedichten

netgedicht (nr. 5.216):

Herinneringen

Waar wolken voor de zon bewegen
stralen sterren in de nacht
ik lach nu wat verlegen
de herinnering is zacht

Ook zijn er soms de tranen
voor wat ooit was verdriet
dat zich een weg weet te banen
maar vergeten doe je niet

De tijd die schreidt maar voort
gebouwd op stenen van verleden
niet dat het heden zich er aan stoort
de pijn is zwaar, en ligt beneden

Nu gluur ik voor even naar de hemel
want daar ligt mijn beste herinnering
zij, mijn liefste, zorgt dat ik even wemel
en de zon zorgt voor haar glinstering