inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.237):

Mijn vader

Mijn vader kijkt dat ik moet zwijgen,
ik zie de woorden die hij denkt.
Hij is zo taai als wat wij eten.
Zo ver als soms de donder is.

Soms zie ik hem in dagen even
om mij te dwingen met zijn blik.
Heeft hij mij lief? Ik weet het niet.
Hij is zo donker als een onweer.

Hij zit daar in een hoek te roken
en kijkt naar mij zonder te zien.
Soms waag ik het hem aan te raken,
maar daarvoor is hij nooit gezwicht.
Mijn vader is een vreemde vogel.
Heel traag krijg ik zijn aangezicht.

Schrijver: pierre Van Laeken, 1 augustus 2004


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.369

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)