Netgedichten

netgedicht (nr. 5.242):

ze raakten hemelpuntig

in Cheops zag ik jou
stenen wentelden in bloed
bedolven hakkers zonder moed
werden sfinxs gericht in regio's
in hun mortale odes aan de farao's

jij was erbij
ik vond je in eonentijd
ze raakten hemelpuntig
de slaven vloekten meer dan hel
menslevens waren niet in tel

gebalsemd en gewikkeld
in de lagen van die tijd
geschenken kenden me je denken
je mummieglimlach kuste ik
na al die eeuwen zonder spijt

mijn dood heb ik je ook
in latere levens nooit verweten
gouden tijden in ons leven
ik was de jood die je verleidde
ultieme passie voor ons beiden

jij was zijn eerste vrouw
de anderen slechts passanten
we speelden en we dansten
tot het rollen van mijn hoofd
jij had hem ooit je trouw beloofd